لغت نامه دهخدا پهن بر. [ پ َ ب َ ] ( ص مرکب ) پهن اندام. پهن تن : صیادی سگی معلم داشت ، ازین پهن بری ، باریک ساقی. ( سندبادنامه چ استانبول ص 200 ).
