لغت نامه دهخدا پسر بکر. [پ ِ س َ رِ ب َ ] ( اِخ ) ابن حمران. بروایت اصح وی مسلم بن عقیل را در کوفه شهید کرده سرش را به پیش عبیداﷲبن زیاد حاکم کوفه برد و تنش را از بام قصر بزیر انداخت. ( روضةالشهداء از حبیب السیر جزء 1 از ج 2 در حالات امام حسین علیه السلام ).
