واپس گریختن

لغت نامه دهخدا

واپس گریختن. [ پ َ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) به عقب فرار کردن :
نکته ها چون تیغ پولاد است تیز
گر نداری تو سپر واپس گریز.مولوی ( مثنوی ، دفتر اول ص 16 چ خاور ).و رجوع به واپس شود.