لغت نامه دهخدا همای کش. [ هَُ ک ُ ] ( نف مرکب ) آنکه دشمن بزرگان و بلندطبعان بود. کشنده طبایع عالی. دشمن مردم دانا و هشیار : همای کش تراز این کرکسان جیفه نهادندیده ام که ز عنقا کنند طعم عقاب.خاقانی.
