لغت نامه دهخدا نخستین انداز. [ ن ُ خ ُ / ن َ خ ُ اَ ] ( نف مرکب ) آنکه از نو چیزی برون آورد. || آنکه بی اندیشه سخن بگوید. ( ناظم الاطباء ). برساخته دساتیر است.
