معنی ناخوش اواز

ناخوش اواز

لغت نامه دهخدا

( ناخوش آواز ) ناخوش آواز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) آنکه آواز وی مطبوع نباشد. ( ناظم الاطباء ). بدصدا. بدآواز. که صوتی منکر و گوش خراش دارد. که آوازش دلنشین و دلپذیر نیست. که خوش آواز نیست :
اگر مهمان تست این ناخوش آواز
مرا فریاد رس زین میهمانت.ناصرخسرو.خدای این حافظان ناخوش آواز
بیامرزاد اگر ساکن بخوانند.سعدی.ناخوش آواز اگر دراز کشد
نه خداوند، خلق از او خشنود.سعدی.ناخوش آوازی ببانگ بلند قرآن میخواند. ( گلستان ).