لغت نامه دهخدا مناقب خوان. [ م َ ق ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) ستایشگر ائمه شیعه. آنکه محامد ائمه شیعه برمی شمرد. مقابل فضایل خوان. رجوع به کتاب النقض ص 33 و 78 و تاریخ ادبیات ایران تألیف صفا ج 2 ص 157 شود.
