دانشنامه اسلامی
معنای نسبی، مدلول حروف و هیئت ها است که افاده نسبت می نماید و نسبت، ربط میان دو چیز در ذهن و یا خارج است؛ برای مثال، مدلول هیئت فعل ماضی ، نسبت تحققی است که بر تحقق و صدور حدث از فاعل دلالت می نماید، مانند این که در جمله «ضرب زید»، «ضرب» از زید صادر شده و در خارج رخ داده است و نسبت فاعلی بر آن دلالت می کند؛ بنابراین، هیئت فعل ماضی معنای نسبی دارد.حروف هم چون «مِن»، «اِلی»، «علی» و «فی» نیز افاده نسبت نموده و معنای نسبی دارد؛ برای مثال، «فی» جهت افاده نسبت ظرفیت میان ظرف ] و مظروف می آید.
← غیر مستقل بودن معنای نسبی
۱. ↑ فوائد الاصول، نائینی، محمد حسین، ج۲، ۱، ص (۴۱-۳۹).
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۵۹، برگرفته از مقاله «معنای نسبی».
...
