لغت نامه دهخدا لشکری پیشه. [ ل َ ک َ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ،اِ مرکب ) مرد سپاهی : به روزگار سالف در حدود کالف مردی بود لشکری پیشه. ( سندبادنامه ص 102 ).
فرهنگ فارسی ( اسم ) آنکه سپاهیگری پیشه دارد سپاهی نظامی : بروزگار سالف در حدود کالف مردی بود لشکری پیشه ...
