قیاس قطعی. [ س ِ ق َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ( اصطلاح فقه ) و آن قیاسی است که برای قیاس کننده عملاً قطع به نتیجه قیاس حاصل شود. اقسام قیاس قطعی عبارتند از: قیاس منصوص العله ، قیاس مستنبطالعله قطعی ، تنقیح مناط قطعی و قیاس اولویت قطعی. تقریباً عموم فقهاء اسلام به قیاسات مزبور توجه دارند و در حقوقهای جدید جهان نیز قضات از همه این طرق درداوریهای خود استفاده می کنند. ( قوانین الاصول میرزای قمی ) ( معالم الاصول ) ( فرهنگ حقوقی جعفری لنگرودی ).
فرهنگ فارسی
و آن قیاسی است که برای قیاس کننده عملا قطع به نتیجه قیاس حاصل شود .
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] قیاس قطعی، قیاس دارای علت قطعی، نسبت به حکم اصل و وجود آن در فرع است قیاس قطعی، مقابل قیاس ظنی بوده و به قیاسی گفته می شود که در آن هم نسبت به علت حکم اصل قطع وجود دارد و هم نسبت به وجود آن در فرع، مانند: قیاس کتک زدن والدین ، به پرخاش نمودن و اف گفتن به آنها، به علت جامع اذیت و آزار ؛ در این مثال، قطع وجود دارد که علت حرمت پرخاش نمودن به والدین، آزار و اذیت شدن آنان است، هم چنین قطع وجود دارد که اذیت و آزار، در کتک زدن هم هست. حجیت قیاس قطعی حجت است، زیرا طریقیت قطع ، ذاتی آن است. قیاس اولوی ، قیاس منصوص العلة و تنقیح مناط قطعی از اقسام قیاس قطعی شمرده شده است.
