غیرت اصفهانی

لغت نامه دهخدا

غیرت اصفهانی. [ غ َ رَ ت ِ اِف َ ] ( اِخ ) میرزا جعفر غیرت متوفی به سال 1215 هَ.ق. از شاعران و سادات مولوی اصفهان بود. از اوست :
افسوس که تا بوی گلی بود به گلشن
صیاد نیاویخت ز گلبن قفس ما.
و نیز گوید:
غمگین ز گردش فلک پرده در نیم
جور بتان پرده نشین میکشد مرا.
همچنین گوید:
شنیده ام که غمم را کسی بجانان گفت
چگونه گفت غمی را که بازنتوان گفت
دلم ز کوتهی روز وصل آگه بود
که قصه شب هجران بروز هجران گفت.
( از مجمع الفصحاء چ 1295 ج 2 ص 368 ). رجوع به همین کتاب صفحه مذکور، ریحانة الادب ج 3 ص 167،آتشکده آذر چ شهیدی ص 414، الذریعه ذیل «دیوان غیرت اصفهانی » و قاموس الاعلام ترکی شود.

فرهنگ فارسی

میرزا جعفر غیرت متوفی بسال ۱۲۱۵ ه. ق . از شاعران و سادات مولوی اصفهان بود .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم