دانشنامه اسلامی
حضرت مولی الموحدین علی (علیه السّلام) فرمودند: لایقاس بآل محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) من هذه الامه احد؛ هیچکس از این امت را نمی شود (و نمی توان) با آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) مقایسه نمود. آری ما دنیویان هرگز با این معرفت و دانش کم و کوتاه خود نمی توانیم اوج عظمت و مقام والا و علم بی انتهای معصومین (علیهم السّلام) را درک کنیم، چرا که وقتی چشمه ای به دریای بیکران و لایزال الهی وصل گردد متصف به آن وسعت و عظمت می گردد.
علم سید الساجدین
بهترین سند برای فهم گوشه ای از علم و عظمت و معنویت امام سجاد (علیه السّلام) بررسی و تدبر و تعمق در همین صحیفه سجادیه است که هر قدر بیشتر در آن فرو رویم به معارف بیشتری پی می بریم، همچنین رساله حقوق آن حضرت و کلمات نورانی منقول از آن حضرت همگی گویای این مطلب است.
← نشر معارف در قالب دعا
خاندان پیغمبر به پیروی از سید و مقتدای خود در عبادت پروردگار اهتمام خاصی داشتند. قرآن به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) امر کرد که پاسی از شب را به نماز بگذراند تا آن که خدا او را به مقامی محمود برساند: «عسی ان یبعثک ربک مقاما محمودا» و او چنان در کار عبادت اهتمام ورزید که قرآن به دلداریش آمد «و ما انزلنا علیک القرآن لتشقی» پس از او امامان دین سیرت جد خود را زنده نگاه داشتند و در میان آنان علی ابن ابی طالب (علیه السّلام) و علی ابن الحسین (علیه السّلام) در کثرت عبادت امتیازی خاص یافته اند چنان که از لقب های او سید العابدین، سید الساجدین، و ذو الثفنات است. قطعا آنچه که از عبادت و طاعت امام سجاد (علیه السّلام) نقل شده، گوشه ای از عبادت آن حضرت است که دیگران مشاهده کرده اند و برای ما نقل شده است. خلوت های مناجات امام با حضرت حق جل و علا به گونه ای بود که صفت ذوالثفنات از ویژگیهای آن حضرت بود که پس از هر مدتی پیشانی آن امام بزرگوار پینه بسته و آن را جدا می کردند. یکی از یاران آن حضرت نقل می کند که: امام سجاد (علیه السّلام) را دیدم از شامگاه تا سحر طواف و عبادت می کرد در حالی که همگان خفته بودند، آن حضرت با چشمانی گریان با سوز و عشق مناجات می کردند.
← زرد شدن رنگ حضرت
...
