صیقل خوردن

لغت نامه دهخدا

صیقل خوردن. [ ص َ / ص ِ ق َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) جلا یافتن. زدوده شدن. روشن شدن :
صیقل رخ تو تا ز می ناب میخورد
آیینه پیچ و تاب چوگرداب میخورد.مفید بلخی ( از آنندراج ).گر نخورد دیده اهل نظر
صیقل حیرت ز تماشا چه حظ.ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

جلا یافتن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم