لغت نامه دهخدا سگ پوی. [ س َ ] ( اِ مرکب ) آواز پای وقت رفتن که به پویه ماند. ( رشیدی ). آواز پای را گویند بوقت آمدن و رفتن و به این معنی با شین هم آمده است. ( برهان ) ( آنندراج ).
