سرف سرف

لغت نامه دهخدا

سرف سرف. [ س ُ س ُ ] ( اِ مرکب ) سرفان. سرفه کنان :
پیری مرا به زرگری افکند ای شگفت
بی گاه و دود زردم و همواره سرف سرف
زرگر فرونشاند کرف سیه به سیم
من باز برفشانم سیم سره به کرف.کسایی مروزی.