لغت نامه دهخدا دهن بین. [ دَ هَم ْ ] ( نف مرکب ) آنکه درباره دیگران و بدی و خوبی آنان خود نیندیشد و هرچه از هر که راجع بدانان شنود عقیده خود قرار دهد. آنکه به گفته این و آن عمل کند. ( یادداشت مؤلف ) ( از فرهنگ لغات عامیانه ).
