لغت نامه دهخدا تهمت بردن. [ ت ُ م َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) گمان بد بردن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : بر وی هیچ تهمت مبر و میل از شک بسوی تیقن کن. ( تاریخ بخارا، یادداشت ایضاً ). رجوع به تهمت و دیگر ترکیبهای آن شود.
