لغت نامه دهخدا ته طعم. [ ت َه ْ طَ ] ( اِ مرکب ) طعمی که پس از فروبردن طعام یا شرابی در ذائقه حادث شود. خلاف اولی و غالباً نامطبوع : ته طعم این شراب خوب نیست. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
