بند زبان نداشتن

لغت نامه دهخدا

بند زبان نداشتن. [ ب َ دِ زَ ن َ ت َ ] ( مص مرکب ) تاب و مقاومت و خویشتن داری نداشتن :
گر خود رقیب شمعست اسرار از او بپوشان
کان شمع سربریده بند زبان ندارد.حافظ.می گفت دوش سوسن در گلستان به بلبل
عاشق نباشد آن کو بند زبان ندارد.کاتبی.