بن شوی. [ ب ُ ] ( اِ مرکب ) بن شوی غله که در زمین بماند. الحصیدة. ( مهذب الاسماء ). آنچه می ماند در زمین از بن کشت که داس آنرا وقت درویدن برجای بگذارد. ( یادداشت بخط مؤلف ).
فرهنگ فارسی
بن شوی غله که در زمین بماند . الحصیده . آنچه می ماند در زمین از بن کشت که داس آنرا وقت درویدن بر جای بگذارد
