بت پرستنده

لغت نامه دهخدا

بت پرستنده.[ ب ُ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) پرستنده بت. بت پرست. که بت پرستد. شمن. صنم پرست. وثنی :
وگرنه یکی بت پرستنده مرد
نه با گنج و لشکر نه با دار وبرد.فردوسی.شد آن بت پرستنده فرمان پذیر
فرستاد بت را به دانای پیر.نظامی.- بت ِ پرستنده ؛ بت خدمتگزار. پرستار خوبروی. خدمتگزار ماهروی :
بتان پرستنده با تاج زر
همه نامداران زرین کمر.فردوسی.

فرهنگ فارسی

پرستنده بت بت پرست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب فال سنجش فال سنجش فال عشق فال عشق فال درخت فال درخت