لغت نامه دهخدا بباد رفتن. [ ب ِ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) بهمراه باد رفتن گردوغبار و امثال آن. || کنایه از نابود شدن. از میان رفتن. ضایع شدن : چو سرمه ای است غبار وجود من صائب به باد میرود ازیک نفس کشیدن چشم.صائب.
