دانشنامه اسلامی
ایمان مصدر باب افعال، از ریشه «أ م ن» به معنای ایجاد اطمینان و آرامش در قلب خویش یا دیگری است. تصدیق کردن خبر کسی بر اثر اطمینان یافتن از صحت و عدم کذب آن، و از بین رفتن ترس ، اضطراب و وحشت از دیگر معانی کاربردی آن است. دستیابی انسان به آرامش و اطمینان با اعتقاد به خدا و تصدیق او احتمالا سبب استفاده از «امن» برای مفهوم ایمان بوده است. مشتقات «امن» نزدیک به ۹۰۰ بار در قرآن به کار رفته است که موارد فراوانی در ساختار باب افعال و با عبارت:«الذین آمنوا» است. مراد از این گروه در بیش تر موارد مسلمانان، به معنای خاصّ «پیروان دین اسلام» اند، اگرچه گاهی بر متدینان ادیان دیگر مانند یهودیان و مسیحیان نیز اطلاق شده است.
← کاربرد قرآنی
اصول الدین؛ البرهان فی تفسیر القرآن؛ بیست گفتار؛ التبیان فی تفسیر القرآن؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ تذکرة الاولیاء؛ تفسیر جوامع الجامع؛ تفسیر العیاشی؛ تفسیر القرآن الکریم، صدرالمتألهین؛ تفسیر القمی؛ التفسیر الکبیر؛ تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب؛ التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج؛ تفسیر نمونه؛ تمهید الاصول فی الکلام، جامع الاسرار و منبع الانوار؛ جامع البیان عن تأویل آی القرآن؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبی؛ حقائق التأویل فی متشابه التنزیل؛ حق الیقین فی معرفة اصول الدین؛ الذخیرة فی علم الکلام؛ رساله سیر و سلوک؛ سلسسله مؤلفات الشیخ المفید؛ سیر فلسفه در جهان اسلام؛ شرح الاصول الخمسه؛ فی ظلال القرآن؛ الکافی؛ الکشاف؛ لسان العرب؛ اللمع فی الرد علی اهل الزیغ و البدع؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ مذاهب الاسلامیین؛ مرصاد العباد؛ معجم الفروق اللغویه؛ معجم مقاییس اللغه؛ مفردات الفاظ القرآن؛ مفهوم ایمان در کلام اسلامی؛ المنطق؛ المیزان فی تفسیر القرآن؛ نفحات الانس من حضرات القدس؛ نهج البلاغه.
