دانشنامه اسلامی
در همان دوران کودکی مادر خویش را از دست داد. متأسفانه مرحوم پدرش با تحصیل علوم دینی ایشان مخالف بود، لذا وقتی به حوزه علمیه راه یافت، از طرف پدر مورد بی توجهی و بی اعتنایی قرار گرفت. ولی عموی ایشان حاج ملّا حیدر ایزدی که کاسب و عالم بود، سرپرستی ایشان را بر عهده گرفت. بعد از دوران دبستان، در مغازه عموی خوش کار می کرد و ساعاتی از شبانه روز را در منزل مرحوم حاج علی منتظری به تحصیل می گذرانید. سپس با کمک عموی خویش و ارشاد شیخ احمد حججی، به حوزه علمیه قم هجرت کرد و از سن 18 سالگی، در سال 1319ش به تکمیل علوم دینی در قم اشتغال ورزید؛ در حالی که گرفتار فقر مادی بود و از طریق روزه و نماز استیجاری امرار معاش می نمود.
ادبیات را در قم و نجف آباد نزد شیخ احمد حججی، شیخ غلام حسین منصور و شیخ ابراهیم ریاضی، قسمتی از لمعه، رسائل و مکاسب را نزد شیخ عبدالرزّاق نائینی، مقداری از لمعه را نزد آیت الله مرعشی نجفی، قسمتی از مکاسب را در اصفهان نزد حاج آقا رحیم ارباب و شیخ احمد فیاض، کفایه و مقداری از فقه را در قم نزد محقق داماد، فلسفه، فقه، اصول و اخلاق را نزد امام خمینی(ره)، حسین بروجردی و محمد رضا گلپایگانی خواند و بالاخره بین سال های 1326تا1338، از درس فلسفه، عرفان و تفسیر علامّه طباطبایی بهره برد. هم زمان در این ایام به تدریس فقه، اصول و فلسفه اشتغال داشت و همراه آیت الله منتظری و آیت الله شهید مطهری به طور خصوصی در منزل، خدمت امام خمینی(ره) به فراگیری منظومه حکمت (مرحوم حاج ملّا هادی سبزواری) پرداخت.
در سال 1338ش بعد از قریب 20 سال تحصیل در حوزه علمیه قم، پس از آن که چند سال از درگذشت مرحوم شیخ ابراهیم ریاضی گذشته بود، به دنبال نیاز مردم، به زادگاه خود، نجف آباد مراجعت نمود و رهبری فکری، اجتماعی و سیاسی حوزه علمیه و مردم نجف آباد را برعهده گرفت و با تحمل سختی ها و مشکلات فراوان، در سخت ترین شرایط ستم شاهی، لحظه ای از ارشاد و هدایت مردم باز نماند. با اخلاص و جدّیت به تدریس فلسفه، عرفان، منطق، فقه و کتاب های اسفار، منظومه، طهارت، خمس (حاج آقا رضای همدانی)، مکاسب شیخ انصاری، کفایة الاصول، اخلاق، نهج البلاغه و تفسیر پرداخت.
تواضع و مسئولیت شناسی ایشان به اندازه ای بود که جامع المقدمات، گلستان سعدی و عقاید الامامیة را هم درس می داد. در زمان شاه، موقعی که در مدرسه علمیه «الحجة» نجف آباد از طرف ساواک بسته شده بود و عده ای از طلاب آن دستگیر شده بودند، چند خانه خریدند تا تحصیل طلاب ادامه پیدا کند.
توجه وی به جوانان و گسترش علوم اسلامی بین اقشار مختلف جامعه، به حدی بود که حتی کتاب های فارسی که اساتید، نوعاً از تدریس آن ها امتناع دارند و شأن خود را بالاتر از آن می دانند، همانند: اصول فلسفه و روش رئالیسم (مرحوم علامه طباطبایی) و کتاب عدل الهی و عرفان و کلام (مرحوم شهید مطهری) را برای اقشار فرهنگی، دانشگاهی و حوزوی تدریس می کردند. در کنار آن، در فاطمیه خواهران که به وسیله آقا مجتبی آیت تأسیس شده بود، به تدریس پرداختند.
