دانشنامه اسلامی
برابر عربی، انار « رمّان » است که ریشه آن را «ر م م» یا «ر م ن» دانسته اند.با توجه به وجود این واژه در زبانهای پهلوی ، سریانی ، عبری و... برخی آن را واژه ای دخیل در زبان عربی با ریشه و اصل نامعلوم می دانند؛ همچنین احتمال داده اند «رمّان» واژه ای ماقبل سامی باشد که سامیان از آن بهره برده اند و بدین سان به مجموعه زبانهای سامی وارد شده است.
ویژگیهای انار
انار در دورانهای بسیار قدیم شناخته شده و نخستین محل رویش آن، ایران بوده است. انواع میوه آن خواص ویژه ای داشته و در طب قدیم برای درمان بیماریها به کار می رفته است؛ همچنین برای جوشانده شکوفه، پوست و ریشه آن و نیز شاخه های آن خواصی ذکر کرده اند. دسته ای از روایات نیز به بیان ارزش این میوه پرداخته، از آن با وصفِ بهترین میوه یا یکی از ۵ میوه بهشتی موجود در دنیا یاد کرده است. طبق نقل عهد قدیم، یهود از عصاره آن شراب می ساختند و لباس و ردای رئیس کاهنان با انار مزین می گشت که به این منظور، درختهای انار فراوانی در اماکن مختلف کاشته می شد.
جایگاه انار در آیات قرآن
از انار در سه آیه از قرآن نام برده شده است.
← مقصود از شجره طیبه
...
