اسدست

لغت نامه دهخدا

( آسدست ) آسدست. [ دَ ] ( اِ مرکب ) آسیا که گردد نه به آب و باد و ستور. دستاس. ( ربنجنی ).

فرهنگ معین

( آسدست ) (دَ ) (اِمر. ) آسیابی که با دست کار کند.

فرهنگ عمید

( آسدست ) آسیای کوچک با دو سنگ که معمولاً سنگ رویی دستۀ چوبی دارد و آن را با دست می گردانند.

فرهنگ فارسی

( آسد ست ) ( اسم ) آسیا که با دست گردد دستاس