دانشنامه اسلامی
یکی از انواع اجازه نقل حدیث، اجازه به معدوم است و مراد آن است که شیخ حدیث به شخصی که وجود خارجی ندارد اجازه روایت بدهد.اجازه به معدوم به تبع موجود مثل این که استاد اجازه بگوید: "اجزت لفلان و من یولد له" به فلان شخص و به کسی که از وی متولد می شود اجازه نقل حدیث دادم. و یا بگوید "اجزت لک و لعقبک ماتنا سلوا" یعنی به تو و نسل تو اجازه دادم. این نوع، اجازه تبعی به معدوم نام دارد.
اقوال مسأله
از مجموع منابع استفاده می شود که در مساله سه قول است:ا - جواز مطلق؛ب - عدم جواز مطلق؛ج - در صورتی که اجازه به معدوم، به اجازه به موجود عطف شود جایز است ولی در صورتی که مستقل باشد جایز نیست.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: •عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه.
...
