لغت نامه دهخدا
اثول. [ اَ وَ ] ( ع ص ) دیوانه. ( زوزنی ).احمق. || کم نصرت. کم خیر. || سست کار. || سست رو. || تکه دیوانه. ج ، ثول. ( منتهی الارب ).
اثول. [ اُ ] ( ع اِ ) ج ِ اَثل. درختان شوره گز.
اثول. [ اُ ] ( اِخ ) موضعی است در خوزستان که ذکر آن در فتوح اسلام آمده است. ( معجم البلدان ) ( مراصد ).
