عفیف الدین

لغت نامه دهخدا

عفیف الدین. [ ع َ فُدْ دی ] ( اِخ ) لقب عبداﷲبن اسعد تمیمی یافعی. از کبار مشایخ قرن هشتم هجری. رجوع به ابوالسادات ( عبداﷲ... ) شود.
عفیف الدین. [ ع َ فُدْ دی ] ( اِخ ) سلیمان بن علی بن عبداﷲ تلمسانی. شاعر قرن هفتم. رجوع به عفیف تلمسانی شود.

فرهنگ فارسی

سلمان بن علی بن عبدالله تلمسانی شاعر قرن هفتم

فرهنگ اسم ها

اسم: عفیف الدین (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: afifoddin) (فارسی: عفيف‌الدين) (انگلیسی: afifoddin)
معنی: عفیف در دین، پرهیزکار، پارسا و پرهیزکار در دین