شکوهنده

لغت نامه دهخدا

شکوهنده. [ ش ِ هََ دَ / دِ ] ( نف ) بیمناک. ترسناک. هراسان. ترسان. ( ناظم الاطباء ). بیم دارنده. ترسنده. ( آنندراج ) ( برهان ) ( فرهنگ فارسی معین )[ : زحل دلالت کند بر ] ترسنده ، شکوهنده ، بااندیشه. ( التفهیم ).
شکوهنده. [ ش ُ هََ دَ / دِ ] ( نف ) هیبت دارنده.( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( برهان ). || اظهار بندگی کننده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( برهان ). || گوش به سخن مردم اندازنده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || زیباکننده. || جلال دهنده. || زینت دهنده. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

۱. ویژگی کسی که اظهار بزرگی می کند، دارای هیبت.
۲. ترسنده، بیم دارنده.

فرهنگ فارسی

( اسم ) بیم دارنده ترسنده خایف .

فرهنگ اسم ها

اسم: شکوهنده (دختر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: še (o) kuhande) (فارسی: شکوهنده) (انگلیسی: shekuhande)
معنی: با شکوه، دارنده شکوه و جلال، ( صفت فاعلی از شکوهیدن )، شکوه، ( در قدیم ) ترسنده، بیمناک