شاهرخیه

لغت نامه دهخدا

شاهرخیه. [ رُ خی ی َ ] ( اِخ ) نام شهری که بجای فناکث ساخته شد. توضیح اینکه در زیر ملتقای رودخانه سیحون بارو و شهری بود بنام بناکث یا فناکث و یا فناکت و این شهر در قرن چهارم فاقد قلعه و بارو بود و تا قرن هفتم که بدست چنگیز خراب شد شهری بسیار مهم بود پس از یک قرن و اندی یعنی در سال 818 هَ. ق. شاهرخ نواده امیر تیمور به تجدید عمارت آن همت گماشت و از این رو به شاهرخیه موسوم شد و بهمین نام شرف الدین علی یزدی مکرر آن را ذکر کرده است. ( سرزمینهای خلافت شرقی لسترنج ص 513 ).

فرهنگ فارسی

نام شهری که بحای فناکت ساخته شد توضیح اینکه در زیر ملتقای رودخانه سیحون بارو و شهری بود بنام بناکث یا فناکت و این شهر در قرن چهارم فاقد قلعه و بارو بود و تا قرن هفتم که بدست چنگیز خراب شد شهری بسیار مهم بود پس از یکقرن و اندی یعنی در سال ۸۱۸ ه. شاهرخ نواده امیر تیمور به تجدید عمارت آن همت گماشت و از این رو به شاهرخیه موسوم شد و بهمین نام شرف الدین علی یزدی مکرر آنرا ذکر آن کرده است .

دانشنامه عمومی

شاهرخیه نام شهری بود در فرارود که بجای بناکت ساخته شد.
در زیر پیوندگاه رودخانهٔ سیردریا بارو و شهری بود بنام بناکث یا فناکث یا فناکت و این شهر در قرن چهارم فاقد قلعه و بارو بود و تا قرن هفتم که بدست چنگیز خراب شد شهری بسیار مهم بود پس از یک قرن و اندی یعنی در سال ۸۱۸ هَ. ق . شاهرخ نوادهٔ امیر تیمور به تجدید عمارت آن همت گماشت و از این رو به شاهرخیه موسوم شد و بهمین نام شرف الدین علی یزدی مکرر آن را ذکر کرده است.