خرم دین. [ خ ُرْ رَ ] ( اِخ ) نام عقیدتی بوده است که بابک بر آن بوده. ( یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به بابک خرم دین شود : بعد از آن حوشب دعوی نبوت کرد. چنان نمود که شریعت عقوبت است و راه خرم دینی آشکار کرد. ( کتاب النقض ص 329 ).
فرهنگ عمید
۱. هریک از پیروان بابک خرّمی (رهبر ایرانی خرم دینان که قیام آنان علیه خلفای عباسی را رهبری کرد ). ۲. [مجاز] کسی که به محرّمات دینی بی اعتقاد یا بی توجه باشد، اِباحتی.
