حسن چلبی

لغت نامه دهخدا

حسن چلبی. [ ح َ س َ چ َ ل َ ] ( اِخ ) ابن علی بن امراﷲبن عبدالقادر حمیدی رومی قاضی. معروف به ابن حنایی و قنالی زاده ( 953 - 1012 هَ. ق. ). او راست : حاشیه ای بر دررالاحکام و تذکره حسن چلبی. رجوع به هدیةالعارفین ج 1 ص 290 و کشف الظنون و فهرست سپهسالار ج 2 ص 472 و قنالی زاده شود.
حسن چلبی. [ ح َ س َ چ َ ل َ ] ( اِخ ) ابن محمدشاه بن علاءالدین علی بن یوسف بن بالی محمدشاه بن شمس فناری رومی حنفی ( 840 - 886 هَ. ق. ). او راست : حاشیه بر انوارالتنزیل و جز آن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 288 ) ( کشف الظنون ). و چند کتاب از وی چاپ شده است. رجوع به معجم المطبوعات و فهرست سپهسالار ج 2 ص 437 و نیز رجوع به فناری و فناری زاده شود.
حسن چلبی. [ ح َ س َ چ َ ل َ ] ( اِخ ) متخلص به ظریفی. او راست : کاشف الاسرار. ( کشف الظنون ).

فرهنگ فارسی

متخلص به ظریفی اوراست کاشف الاسرار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نوستراداموس فال نوستراداموس فال شمع فال شمع فال آرزو فال آرزو فال نخود فال نخود