ثافل

لغت نامه دهخدا

ثافل. [ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) نعت فاعلی از ثفل. || سرگین. || آنچه بتک نشیند از هرچیز.

فرهنگ فارسی

ته نشین شونده، آنچه که ته نشین شود
نعت فاعلی از ثفل سرگین آنچه بتک نشیند از هر چیز
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال میلادی فال میلادی فال پی ام سی فال پی ام سی فال زندگی فال زندگی فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی