تواد

لغت نامه دهخدا

تواد. [ ت َ وادد ] ( ع مص ) یکدیگر را دوست داشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
توأد. [ ت َ ءَ ] ( ع اِمص ) ( از «ؤد» ) آهستگی و درنگی. تؤدة [ ت ُ ءَ دَ / ت ُءْ دَ ] مثله. ( منتهی الارب ) ( ازناظم الاطباء ). رزانت و تأنی. ( از اقرب الموارد ).