لغت نامه دهخدا بی فرزندی. [ ف َزَ ] ( حامص مرکب ) فرزند نداشتن. دارای فرزند نبودن :رقبة؛ بی فرزندی. ذیل ؛ بی فرزندی زن. ( منتهی الارب ).
