اغماز. [ اِ ] ( ع مص ) عیب کردن در کسی و کم حرمتی نمودن : اغمزنی فلان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). عیب کردن و بیحرمتی نمودن. ( آنندراج ). خوار شمردن و عیب کردن و کم حرمت داشتن : غمز فلان فی فلان ؛ استضعفه و عابه و صغر شأنه. ( از اقرب الموارد ). || رذل از مال یعنی شتر و گوسپند اختیار کردن : اغمز الرجل ؛ اقتنی الغمز. ( از اقرب الموارد ). رذال مال را گرفتن. ( منتهی الارب ). گرفتن زوال مال را. ( ناظم الاطباء ). || در شکستن گرما و دلیر گردیدن کسی بر آن و رفتن در آن بعد سستی و ورشکستگی وی. یقال : اغمزنی الحر؛ ای فترفاجترأت علیه و سرت فیه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). شکستن گرما و دلیر گردیدن کسی بر آن و رفتن در آن بعد سستی و ورشکستگی. ( آنندراج ). درشکستن گرما پس دلیر گردیدن بر آن و سیر کردن در آن : اغمز الحر فلاناً؛ فتر فأجتراء علیه و سار فیه. ( از اقرب الموارد ). || پیه ناک گردیدن کوهان ناقه. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). پیه ناک گردیدن کوهان شتر. ( ناظم الاطباء ). پیه برآوردن کوهان شتر. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
عیب کردن، حقیرساختن کسی رانزددیگران عیب کردن در کسی و کم حرمتی نمودن
