معنی اسیان | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( آسیان ) آسیان. ( اِخ ) ج ِ آسی. مردمان مملکت آس. - زبان آسیان ؛ لهجه ای از زبان فارسی قدیم : دَنَه ؛ نام زن است به زبان آسیان. ( فرهنگ اسدی ، خطی ). صابوته ؛ زن پیر باشد بزبان آسیان. هاز؛ بِدان بزبان آسیان. ( فرهنگ اسدی ، خطی ) .
اسیان. [ اَس ْ ] ( ع ص ) اندوهگین.
اسیان. [ اُ ] ( اِخ ) شاعری اساطیری از اهالی اسکاتلند، در مائه سوم میلادی ، پسر فن گال ، پادشاه مُروِن. گویند در محاربه با رومیان شرکت داشته و دچار بلایا و مصائب گردیده و چشمش نابینا شده است و در هنگام پیری در کوههای اسکاتلند انزوا اختیار کرده و به تغنی اشعاری که درباره محاربه با رومیان سروده بود تسلی می یافت. ماک فِرس ُ به نام وی در 1760 م. مجموعه ای از اشعار را منتشر کرد.

فرهنگ فارسی

شاعری اساطیری از اهالی اسکاتلند در مائه سوم میلادی پسر فن گال : پادشاه مرون گویند در محاربه با رومیان شرکت داشته و دچار بلایا و مصائب گردیده و چشمش نابینا شده است و در هنگام پیری در کوههای اسکاتلند انزوا اختیار کرده و به تغنی اشعاری که درباره محاربه با رومیان سروده بود تسلی می یافت ماک فرس بنام وی در ۱۷۶٠ مجموعه از اشعار را منتشر کرد .