لغت نامه دهخدا اخزاء. [ اِ ] ( ع مص ) خوار و رام کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || رسوا کردن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ): اخزاه اﷲ؛ رسوا کناد خدای او را. || هلاک کردن. ( تاج المصادر بیهقی ).
