ابن سماعه

لغت نامه دهخدا

ابن سماعه. [ اِ ن ُ س َ ع َ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن سماعة تمیمی. از فقهای حنفی ، شاگرد قاضی ابویوسف. او بزمان مأمون ، قاضی جانب غربی بغداد بود و در دوره معتصم برای ضعف بینائی از قضا کناره گرفت و به سال 233 هَ.ق. وفات کرد و متجاوز از صد سال داشت.او راست : کتاب ادب القاضی. کتاب المحاضر و السجلات. وکتب محمدبن الحسن ابوعبداﷲ را نیز روایت کرده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ سَماعه ، ابوعبدالله محمد بن سماعة بن عُبیدالله بن هلال تمیمی کوفی (۱۳۰-۲۳۳ق /۷۴۸- ۸۴۸م )، قاضی ، محدث و فقیه حنفی است.
نام وی در برخی از منابع ابن سِماعه و ابن سَمّاعه نیز آمده است . برخی نسبت وی را اشتباهاً تیمی یا تیهمی ثبت کرده اند. کنیه وی را وکیع ابوالاصبغ ضبط کرده است .
مشایخ
مشایخ وی در حدیث عبارتند از: لیث بن سعد، مسیب بن شریک ، یعلی بن خالد رازی ، ابویوسف قاضی و محمد بن حسن شیبانی و از دو نفر اخیر که از شاگردان برجسته ابوحنیفه بوده اند، فقه نیز آموخته است .
شاگردان و راویان
از شاگردان و راویان وی ، ابوجعفر احمد بن ابی عمران طحاوی، حسن بن محمد عنبر و شّاء، محمد بن عمران ضبّی و بکر بن محمد قمی را می توان یاد کرد.
جایگاه علمی
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ورق فال ورق فال سنجش فال سنجش فال چوب فال چوب استخاره کن استخاره کن