ابن تعاویذی

لغت نامه دهخدا

ابن تعاویذی. [ اِ ن ُ ت َ ] ( اِخ ) ابوالفتح محمدبن عبیداﷲبن عبداﷲ ( 519-583 هَ.ق. ). پدرش از موالی ابوالفرج بن مظفر استادالدار، یکی از اعیان دربار بنی عباس است. ابوالفتح نامش نوشتکین و تعاویذی نیای مادری اوست. او شاعر و کاتب و بدربار عباسیان متصدی دیوان مقاطعات بود و در آخر عمر بکوری مبتلا گشت. کتاب الحجبة و الحجاب از اوست. و قطعات اشعاری نیز از او نقل کرده اند.
ابن تعاویذی. [ اِ ن ُ ت َ ] ( اِخ ) ابومحمد مبارک بن مبارک بن سراج زاهد بغدادی. او جد مادری ابوالفتح محمدبن عبیداﷲ ابن تعاویذی است. و تعاویذ جمع تعویذحرزهاست و ظاهراً یکی از پدران این خاندان تعویذنویس بوده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال لنورماند فال لنورماند فال تاروت فال تاروت فال پی ام سی فال پی ام سی فال مارگاریتا فال مارگاریتا