دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
مرح (۳ بار)
«مَرَحَ» (بر وزن فَرَحَ) به معنای شدت خوشحالی در برابر یک موضوع باطل و بی اساس و به معنای غرور و مستی ناشی از نعمت است.
فرح شدید که عبارت اخرای خودپسندی است «مَرِحَ الرَّجُلُ مَرَحاً: اِشْتَدَّ فَرَحَهُ وَ نِشاطَهُ حَتَّی جاوَزَ الْقَدْرَ وَ تَبَخْتَرَ وَاخْتالَ» . این برای آن است که در زمین بیجهت شادمانی و تکبّر میکردید (و به حق خاضع نبودید). . . مَرَح (بر وزن فرس) مصدر است در موضع حال تقدیرش «ذا مَرَحٍ» است یعنی در زمین به تکبّر راه مرو.
