لغت نامه دهخدا متبرج. [ م ُ ت َ ب َرْ رِ ]( ع ص ) خودنما و خودآرا. ( آنندراج ). زینت کرده در لباس. ( ناظم الاطباء ). || نازنین و لطیف و ظریف. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تبرج و ماده بعد شود.
