غلط اندازی

لغت نامه دهخدا

غلطاندازی. [ غ َ ل َ اَ ] ( حامص مرکب ) غلطانداز کردن. فریبندگی :
از غلطاندازی دوران مشو غافل که چرخ
میشمارد اختر تابان چراغ دور را.طالع ( از آنندراج ).رجوع به غلطانداز شود.

فرهنگ فارسی

۱ - عمل و حالت غلط انداز ۲ - فریبندگی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم