شکسته پا

لغت نامه دهخدا

شکسته پا. [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ص مرکب ) شکسته پای. که پای او شکسته باشد. ( ناظم الاطباء ). که استخوان پای وی خرد شده یا شکاف و ترک برداشته باشد :
اندر چه اثیر اسیرند تا ابد
زآن جز شکسته پای گسسته رسن نیند.خاقانی.|| ضعیف. ناتوان. ( ناظم الاطباء ).

گزارش محتوای نامناسب