شانه بینی

لغت نامه دهخدا

شانه بینی. [ ن َ / ن ِ ] ( حامص مرکب ) عمل شانه بین. فالگیری :
خاطرش چون از غبار لشکر خط جمع نیست
هر دم از زلف پریشان شانه بینی میکند.طاهرغنی ( از آنندراج ).بمن تابت شانه گر شد دچار
مرا روز و شب شانه بینی است کار.طاهر وحید ( از بهار عجم ).

فرهنگ عمید

فال گیری با استخوان شانۀ گوسفند.

فرهنگ فارسی

عمل شانه بین فالگیری