شافاط

لغت نامه دهخدا

شافاط. ( عبری ، ص ، اِ ) قاضی. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از جاسوسان سبط شمعون بود. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از سلسله سلطنتی یهودا. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) از رؤسای سبط جاد. ( قاموس کتاب مقدس ).
شافاط. ( اِخ ) یکی از شبانان داود است. ( قاموس کتاب مقدس ).

فرهنگ فارسی

یکی از شبانان داود است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انبیا فال انبیا فال نوستراداموس فال نوستراداموس فال شمع فال شمع فال اوراکل فال اوراکل