شائم

لغت نامه دهخدا

شائم. [ ءِ ] ( ع ص ) رجل شائم ؛ مرد شوم بدفالی آرنده. بدبخت و بدفال. ( ناظم الاطباء ). || نعت از شَیم. رجوع به شَیم شود.

فرهنگ فارسی

مرد شوم بدفالی آرنده بدبخت
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم