لغت نامه دهخدا سیب چهر. [ چ ِ ] ( ص مرکب ) از عالم پریچهر و گلچهر. ( آنندراج ). آنکه روی وی مانند سیب سرخ باشد. ( از ناظم الاطباء ) : بدان سیب چهران مردم فریب همی کرد بازی چو مردم بسیب.نظامی.
