سمن سیما

لغت نامه دهخدا

سمن سیما. [ س َ م َ ] ( ص مرکب ) سمن پیکر. ( ناظم الاطباء ). چهره او در سپیدی چون گل یاسمن است :
دمید خط ز بناگوش آن سمن سیما
غریب شامی از این صبحگاه پیدا شد.صائب.بناگوش تو ای ترک سمن سیمای سیمین تن
سمن را خاک زد در چشم و گل را چاک پیراهن.احمدبن مؤید سمرقندی.

فرهنگ فارسی

سمن پیکر چهره او در سپیدی چون گل یاسمن است .

فرهنگ اسم ها

اسم: سمن سیما (دختر) (فارسی)
معنی: سمن ( فارسی ) + سیما ( عربی )، سمن چهره